Jubileum magazine: 75 jaar vv Rhoon

7 v.v. Rhoon • Jubileum magazine TRANSFERVRIJ VAN WCR NAAR RHOON Begin jaren tachtig was de overstap een feit, een transfer van WCR naar vv Rhoon. Nee, niet om het eerste elftal te versterken maar om gezellig samen met mijn zwager Jaap de Zanger op zaterdagmiddag te gaan voetballen. De eerste wedstrijd, uit tegen Bernisse, werd met 13-1 verloren. “Waar was ik beland?” dacht ik toen ik het veld afliep. Na de wedstrijd moest er onderling aan de bar nog maar eens goed gesproken worden over onze prestatie. Dat laatste aan de bar is nooit meer overgegaan en duurde meestal dan ook tot sluitingstijd. Voetbaltechnisch waren we niet de allerbesten, maar de vliegende tackle konden de meeste toch tot in de perfectie uitvoeren. De onverschrokkenheid, afgezakte kousen en de kapotte knieën (en overige defecte onderdelen aan het lichaam) leverden zo nu en dan een overwinning op. Koeien van het veld af halen, lijnen trekken vlak voor de wedstrijd, onderweg naar uitwedstrijden verdwalen (toen was er nog geen navigatie) bij de verkeerde tegenstander staan. Medespelers opsluiten in de kleedkamer, geen bal om mee te voetballen, geen scheidsrechter en soms helemaal geen veld om op te spelen, geen grensrechter voorhanden. Je zou er zo een film of tv-serie van kunnen maken. Volgens mij was het ook niet de prestatie op het veld wat ons vriendenelftal jaren bij elkaar hield, maar was het de gezelligheid en het familiegevoel die we beleefden in de kantine van vv Rhoon. Ik ben er dan ook van overtuigd dat een vereniging een smeermiddel is van de samenleving. Maatschappelijk wordt steeds meer gevraagd maar ook bij deze vereniging lijkt het vanzelf te gaan. Ik wens vv Rhoon veel geluk, maar ik ga deze keer geen reünie wedstrijd spelen, want de spierpijn van de vorige jubileumwedstrijd tijdens het 60-jarige bestaan is nog steeds voelbaar. Martijn Heezen Wethouder Sport DOOR MARTIJN HEEZEN